U Madame Malkin

Draco stał przez chwilę w miejscu odprowadzając wzrokiem Granger. Zmieniła się od ostatniego czasu. Zaczęła nosić szpilki i spódniczki, które podkreśliły to jak zgrabne i długie ma nogi. Włosy miała upięte w wysoki, długi i puszysty kucyk. Taka fryzura odsłaniała jej zgrabną szyję, na której widniał ledwo widoczny, złoty łańcuszek. Zaczęła się też malować. Nie wyzywająco ani mocno. Lekkie kreski na oczach i mała warstwa pomadki. Szczerze mówiąc był zszokowany, że ta wredna kujonka Granger zrobiła na nim tak wielkie wrażenie. Na dodatek jak idiota pokazał to po sobie, co pewnie dało jej wielką satysfakcje. A może nie wiedziała dlaczego tak się zachował? Właśnie. Jak on się w ogóle zachował? Drażnił się z nią, ale nie dlatego, żeby odnieść satysfakcje z jej złości i powyżywać się. On nawet nie był tak wredny jak ostatnio. I powiedział do niej słońce. Sam nie wiedział dlaczego tak powiedział. Owszem, mówił tak do większości dziewczyn, bo miał ich bardzo dużo, ale co go do jasnej cholery napadło, by mówić tak do Granger? Na dodatek była Gryfonką.

- O Merlinie – powiedział do siebie – o czym ja myślę.

Westchnął i złapał się za głowę. Dopiero po dłuższym czasie zdał sobie sprawę, że stoi w tym przejściu dobre 5 minut i patrzy się w tłum niewyraźnym wzrokiem. Nogi miał dziwnie wrośnięte w ziemie, ale szybko ruszył ulicą Pokątną. Nieświadomie rozglądał się w tłumie chcąc zobaczyć Gryfonkę. A jeśli nie ją to przynajmniej tego rudzielca Weasley’a. Co ona w nim widziała? Był biedny, mało dziewczyn na niego leciało, chociaż on leciał na wszystkie. Po bitwie bardzo przechwalał się, że to on pomógł Harry’emu w jakże niebezpiecznej przygodzie w pokonaniu Czarnego Pana. Tak jakby to on był bohaterem. Prychnął. Wchodził i wychodził ze sklepów z coraz większym bagażem rzeczy potrzebnych do Hogwartu. Mimo, iż jego myśli zajmowało już coś innego nie przestawał bezwiednie szukać w tłumie dziewczyny z puszystym kucykiem na głowie. Popatrzył na kartkę. Musiał kupić jeszcze szaty oraz strój na uroczyste okazje. Z okazji wygranie II Bitwy o Hogwart szkoła urządzała bal.

- Żałosne – przemknęło mu przez myśl.

Otworzył drzwi do sklepu Madame Malkin witany przyczepionym do drzwi dzwoneczkiem.

Hermiona patrzyła w lustro. Mierzyła właśnie czwartą z kolei sukienkę. Miała ona granatowy kolor z ramiączkami opadającymi na ramiona tak, że tworzyło linię prostą z dekoltem.Od pasa do kolan była rozkloszowana. Popatrzyła na nią krytycznym wzrokiem. Nie było zachwycona, ale chciała zaczerpnąć porady Ginny, która również wybierała sukienkę.

- Hej Gin? – Hermiona wychyliła się z przymierzalni szukając wzrokiem Rudej. Nigdzie nie było jej widać. Westchnęła ciężko widząc, że nie ma jej też w pobliskiej przymierzalni, w której zostawiła torebkę. Hermiona podniosła brew.

- Brawo Ginny, na pewno nikt jej nie ukradnie – powiedziała i wziąwszy torebkę zaczęła szukać przyjaciółki. Znalazła ją nieopodal przy wieszakach z sukniami.

- Hej Ginny, co sądzisz o tej?

Ruda odwróciła się, a oczy jej zalśniły.

- Jest cudowna. Wyglądasz prześlicznie Hermiono.

- Serio tak sądzisz? Ja jakoś nie jesteś do niej przekonana – odparła.

- Hermi bierz ją  jest śliczna

Hermiona spojrzała na sukienkę, gdy nagle zza jej pleców usłyszała głos.

- Nie radzę jej brać

Dziewczyny podskoczyły i odwróciły się w tamtym kierunku. Za nimi stał Draco Malfoy mierzący szykowny garnitur. Hermiona musiała przyznać, że wyglądał świetnie.

- Co ty tu robisz? Śledzisz mnie?

- Nie mam takiej potrzeby, Granger. Twoje włosy wyglądają jak szczotka. Są widoczne wszędzie.

- Twoje wcale nie są lepsze.

- Może – powiedział i przeczesał i tak już potargane włosy palcami – a wracając do tematu, to nie radzę brać tej sukienki.

- Ciebie o zdanie nie pytałam – warknęła.

- Okej, jak chcesz. Po prostu uważam, że do ciebie nie pasuje.. Wybrałbym jakąś o delikatnych kolorach – powiedział i wskazał na wiszącą nieopodal suknię.

Dziewczyny spojrzały w tamtym kierunku, a oczy im rozbłysły. Sukienka z przodu była przed kolana i powoli robiła się coraz dłuższa, więc tył był po kostki. Od pasa w dół była rozkloszowana, a góra pomarszczona i podkreślała talię. Dekolt miała w ‘serduszko’ . Była cała beżowa. Dół sukienki był lśniący od malutkich kryształków. Hermiona otrząsnęła się. Ta sukienka bardzo jej się podobała, jednak nie miała się co oszukiwać. Nie było ją na nią stać, więc musiała przestać marzyć w tej chwili.

- Modnisia się znalazła –znów odgryzła się blondynowi. Ginny bierzemy tę granatową i wychodzimy.

- Zdawało mi się albo przed chwilą mówiłaś, że nie jesteś do niej przekonana – wtrącił Malfoy.

- Podsłuchujesz nas?! – spytała wkurzona.

- Nie, po prostu stałem blisko i usłyszałem waszą rozmowę.

- Tak jasne, byłeś tak PO PROSTU na tyle blisko, by podsłuchać o czym rozmawiamy.

- A co nie można? – spytał z drwiącym uśmiechem na twarzy.

- NIE! – warknęła Hermiona i odwróciła się.

- Oj, Granger. Nawet nie można dać ci męskiej porady?

Prychnęła.

- Jak będzie chciała to spyta się Rona, Malfoy odwal się – wtrąciła Ginny.

- Z tobą nie rozmawiam, ale jak już się odezwałaś to możesz też wyjawić ile twoja rodzina musiała głodować, by zaoszczędzić na nowe szaty? – spytał podle. Nie lubił wszystkich Weasleyów i mimo, że szanował kobiety, nie okazywał tego Ginny. Dziewczyna spłonęła po cebulki włosów i już miała coś powiedzieć, kiedy odezwała się Hermiona.

- Malfoy, ty podły, zadufany w sobie, pieprzony arystokrato… Jesteś zwykłą świnią i jeśli możesz to odwróć się i weź swoją dupę w troki. Gdybyś obraził mnie to jeszcze bym darowała, ale nie wasz się obrażać moich przyjaciół, jasne? – zapytała groźnie Hermiona, a oczy były zimne, mimo swojego ciepłego, brązowego koloru.

- Jak chcesz, Granger. Teraz odejdę, ale nie myśl, że w przyszłości tak łatwo się mnie pozbędziesz – powiedział chłodno Ślizgon i odszedł.

- Dziękuję – wyjąkała Ginny i w tym samym momencie z przymierzalni wyszli Harry i Ron. Popatrzyli na czerwoną Ginny i zdenerwowaną Hermionę.

- Co się stało, pokłóciłyście się, czy co? – spytał Ron.

- Nie, oczywiście, że nie – odparła Hermiona.

- To o co chodzi?

- Oj nikt, a raczej nic ważnego… - powiedziała i poszła się przebrać. Następnie wyszła z przymierzalni i odłożyła sukienki na miejsce. Nie miała ochoty żadnej z nich kupować ani przymierzać. Malfoy zepsuł jej jak zwykle humor. Najwidoczniej będzie musiała go znosić jeszcze następny rok, bo skoro kupował szatę to pewnie jedzie do Hogwartu. Nie ma co. Zapowiada się baaardzo ciekawie. Zagryzła wargi i wyszła wraz z przyjaciółmi ze sklepu.

_________________________________________________________________________

Oto i drugi rozdział. Pomyśłów mam wiele i mam nadzieję, że z czasem będę miała więcej czytelników. Jak na razie mam jedną, ukochaną czytelniczkę, która zawsze mnie i wspiera i to właśnie jej dedykuję ten rozdział, ponieważ wyczekiwała go bardzo długo i niecierpliwie ♥

Pozdrawiam

Sheireen